Kategoria: Jazz/Blues/Soul

Twórczość Agi Zaryan to kwintesencja tego, co najlepsze w historii jazzu, to kontynuacja tradycji legendarnych dokonań wokalistek jazzowych. Artystka otuli słuchaczy swoim ciepłym, aksamitnym głosem, tworząc magiczną atmosferę nadchodzących świąt.

Utwory, które usłyszymy na koncecie w większości pochodzą z płyty Zaryan zatytułowanej „What Xmas means to Me”. Aga Zaryan zaprosi publiczność do wspólnego kolędowania. 

Nie zabraknie również niespodzianek muzycznych.

Aga Zaryan to jedna z najważniejszych i najbardziej cenionych wokalistek jazzowych znana ze swojej wyjątkowo ciepłej barwy głosu.

Jako pierwsza polska Artystka wydawała płyty pod szyldem legendarnej wytwórni Blue Note Records z Nowego Jorku. Tym samym artystka dołączyła do takich nazwisk jak: Norah Jones, Nina Simone, Miles Davis czy Bobby McFerrin.

Aga Zaryan jest laureatką najważniejszych nagród w świecie muzycznym, uznana za jedną z najlepszych wokalistek jazzowych w Polsce(kilkunastokrotna zwyciężczyni ankiety Jazz Top – w kategorii wokalistka jazzowa roku magazynu Jazz Forum).

Tryp Tych Tryo to wybitni muzycy, którzy wspólnie stworzyli głęboko refleksyjne kompozycje, odkrywając przed słuchaczami swoje światy, doświadczenia i perspektywy. 

Multiinstrumentalistka Tamar Osborn (UK, Collocutor, Dele Sosimi Afrobeat Orchestra, Sarathy Korwar), perkusista Edward Wakili-Hick (UK, Sons of Kemet, Steam Down, Nok Cultural Ensemble) oraz basista Wojtek Mazolewski (PL, Pink Freud, Wojtek Mazolewski Quintet) zapraszają na muzyczną podróż pełną nieoczekiwanych zwrotów i duchowych doświadczeń!

Tryp Tych Trio nagrał album „Warsaw Conjunction”, który został wydany we współpracy między On The Corner Records (UK) i Lanquidity Records (UK). Prezentuje nagranie improwizowanej sesji z udziałem Tamar Osborn (flet, saksofon barytonowy, sample), Edwarda Wakili-Hicka (perkusja) i Wojtka Mazolewskiego (kontrabas elektryczny i akustyczny). Mazolewski kierował produkcją, wspierany przez członków zespołu.

Płyta została nagrana w Warszawie, po improwizowanym koncercie w klubie Spatif, przy współpracy brytyjskiego Worldwide FM (Gilles Peterson) oraz Instytutu Adama Mickiewicza w ramach inicjatywy „Get Your Jazz Together”. Sesja odbyła się we wrześniu 2020 roku, pomiędzy lockdownami w Wielkiej Brytanii.

Na płycie znajdują się oryginalne kompozycje muzyków, będące interpretacją ich spotkania w ówczesnych, niestandardowych warunkach. Pomysł na sesję nagraniową pojawił się, gdy muzycy zdali sobie sprawę, że stworzą coś ponadczasowego i wyjątkowego.

„Nagrywaliśmy to na wypadek, gdyby pojawiła się jakaś magia – okazało się, że właśnie tak się stało,” mówi Tamar Osborn. „Znaliśmy się z wcześniejszych projektów i wiedzieliśmy, czego mniej więcej możemy od siebie oczekiwać. To nigdy nie miało być całkowitą niespodzianką, ale myślę, że wszyscy byliśmy bardzo otwarci na to, aby sesja poszła w nieoczekiwane i głębokie kierunki…”

Pod względem filozoficznym, historycznym i muzycznym T.O.M.A, czyli „Trumpets of Michel Ange”, to wspaniała przygoda, która przenosi nas do świata, w którym folklor i nowoczesność stają się jednym. Jak zawsze, muzyka Ibrahima zachowuje idealną równowagę pomiędzy wyrafinowaniem i przystępnością, co czyni ją zarówno wymagającą, jak i zachęcającą dla zróżnicowanej publiczności.

„T.O.M.A” to przede wszystkim album mieszany, prawdziwa mieszanka wpływów, w której odświętny i nostalgiczny Wschód wybrzmiewa w unikalny sposób.„T.O.M.A” to także nazwa marki trąbek stworzonej przez Ibrahima we współpracy z francuskimi producentami. To właśnie na tym wyjątkowym instrumencie, wynalezionym ponad pół wieku temu przez jego ojca, Ibrahim gra na scenie i na którym obecnie wychowuje nowe pokolenie trębaczy.

I wreszcie „T.O.M.A” to wielkie święto, które gromadzi pokolenia, amatorów i profesjonalistów, a także gości specjalnych! Dzięki “T.O.M.A” Ibrahim kładzie kamień milowy pod ambitny projekt życiowy, łączący lutnictwo, francuską wyjątkowość kulturową, naukę, albumy i występy na żywo, a przede wszystkim mający na celu zjednoczenie nas wokół wspólnych wartości.

Jan Garbarek, wybitny saksofonista tenorowy i sopranowy, kompozytor, lider, artysta, który stworzył podwaliny pod estetykę nazywaną dziś jazzem europejskim.

Jego muzyka wyrasta z norweskiego folkloru, jazzu nowoczesnego i muzyki klasycznej – z jednej strony imponuje bogactwem środków i wyrafinowaniem formy, z drugiej pozostaje wyciszona, pełna niedopowiedzeń, przestrzeni, kolorów, niuansów dynamicznych i krystalicznych dźwięków.

Po saksofon tenorowy sięgnął pod wpływem nagrań Coltrane’a, technikę gry na tym instrumencie opanował samodzielnie. Wkrótce odkrył muzykę Alberta Aylera, Pharoaha Sandersa, Archiego Sheppa. Punktem zwrotnym w karierze Garbarka stała się współpraca z wybitnym kompozytorem, band-leaderem i teoretykiem jazzu Georgem Russellem, działającym w Skandynawii pod koniec lat 60. Grając w jego formacjach, Garbarek wykorzystał szansę sprawdzenia się w muzyce Trzeciego Nurtu i free.

W 1970 rozpoczął, trwającą do dziś, współpracę z raczkującą wówczas wytwórnią Manfreda Eichera. Garbarek w znacznym stopniu przyczynił się do wykreowana tego, co krytycy i fani określają mianem „ECM sound” – miękkie pastelowe dźwięki zawieszone w ciszy wyznaczyły nowy standard brzmienia jazzu europejskiego. Pod szyldem tej oficyny Garbarek nagrał dziesiątki albumów jako lider własnych zespołów, partner Gary’ego Peackocka, Teriego Rypdala, Charliego Hadena, Ralpha Townera, Bodo Stensona, Eberharda Webera i wielu innych.

W latach 70. uznanie przyniosły mu albumy zarejestrowane z European Quartet Keitha Jarretta (z Pallem Danielssonem i Jonem Christensenem) – Belonging, My Song czy Personal Mountains uchodzą za szczytowe osiągnięcia obu artystów i niedościgły wzór harmonijnej współpracy wszystkich członków zespołu.

Szanowni Państwo,

Z przykrością informujemy, że koncert Michała Urbaniaka, zaplanowany w Cavatina Hall, został odwołany.

Zarówno my – Cavatina Hall, jak i sam artysta, bardzo chcieliśmy, aby wydarzenie doszło do skutku. Niestety jego organizator, firma Randan Group Sp. z o.o., nie wywiązała się ze swoich zobowiązań zarówno wobec Cavatina Hall, jak i managementu Michała Urbaniaka, nie pozostawiając nam tym samym wyboru.

Serdecznie przepraszamy za wszelkie niedogodności związane z odwołaniem koncertu. Jesteśmy głęboko zasmuceni tą sytuacją i w pełni rozumiemy Państwa rozczarowanie. Dołożymy wszelkich starań, aby w przyszłości zorganizować koncert Michała Urbaniaka w Cavatina Hall, tym razem jako bezpośredni organizator wydarzenia.

W sprawie zwrotu środków za zakupione bilety, uprzejmie prosimy o kontakt bezpośrednio z organizatorem, Randan Group Sp. z o.o., który jest odpowiedzialny za proces zwrotów.

W przypadku zakupu biletów bezpośrednio przez stronę cavatinahall.pl oraz w kasie biletowej Cavatina Hall prosimy o kontakt pod adresem mailowym: kasy@cavatinahall.pl

Dziękujemy za zrozumienie i mamy nadzieję na Państwa obecność podczas naszych przyszłych wydarzeń.

Z poważaniem,

Cavatina Hall
Manager Artysty Michała Urbaniaka

Nilsa Pettera Molværa trudno określić po ośmiu poprzednich sesjach dla ECM a jego pierwszy albumu jako lidera, raczej nie ułatwią ostatecznej charakterystyki. Sam Molvær nie widzi sprzeczności w swoich różnorodnych przedsięwzięciach, podkreślając, że interesuje go improwizacja we wszystkich jej odsłonach. „Nie dorastałem, grając standardy jazzowe. Zacząłem od elektrycznego Milesa Davisa, gdy miałem 16 lat, i dorastałem wraz z rozwojem Milesa, złożonego od Bitches Brew po Agharta. Nadal to wszystko kocham. Według mnie Khmer jest w pewnym sensie nadal powiązany z tą częścią „tradycji”, jeśli można to tak nazwać, podobnie jak większość muzyki, której słucham przez ostatnią dekadę. 

Muzyka elektryczna i akustyczna były przedmiotem równoległych zainteresowań Molværa (urodzonego w Sula, na północno-zachodnim wybrzeżu Norwegii), odkąd zaczął grać publicznie. Jego łatwość w posługiwaniu się konwencjami współczesnej techniki jazzowej umożliwiła mu grę z Elvinem Jonesem, Georgem Russellem, Garym Peacockiem i większością czołowych skandynawskich improwizatorów, ale też zawsze czuł się w tym świecie jak w domu. A w 1982 roku miałem własny zespół, który grał bardzo energiczny, bardzo mocny rytm w stylu Joe Bowiego/Defunct.

Nils Petter Molvær: trąbka; Eivind Aarset: gitara, Rune Arnesen: perkusja; Audun Erlien bas, gramofony DJ Strangefruit, efekty specjalne Darknorse, dźwięk Kaare Lystad światło Torda Knudsena

Eksperymentalna duńska grupa indie Efterklang rozpoczęła swoją przygodę ponad 20 lat temu – w grudniu 2000 roku, kiedy przyjaciele z dzieciństwa Casper Clausen, Mads Brauer i Rasmus Stolberg niedługo po przeprowadzce do Kopenhagi z małej duńskiej wyspy Als, poznali Rune Mølgaard oraz Thomasa Husmera. Od początku członkowie zespołu podchodzili do swojej muzyki w duchu „Do It Yourself”, zajmując się wszystkimi aspektami komponowania, nagrywania i produkcji w swojej sali prób w Kopenhadze. Połączenie klimatycznego popu i elementów rocka orkiestrowego zapewniło im uznanie, jednak ich kariera nabrała prawdziwego rozpędu, zwłaszcza w Europie, po wydaniu dwóch pierwszych albumów w angielskiej wytwórni Leaf Label.

Album „Piramida” z 2012 roku, nagrany w opuszczonym rosyjskim osiedlu górniczym na odległej norweskiej wyspie, był dla nich pod względem artystycznym i zawodowym punktem zwrotnym. Zainspirował ich do eksperymentowania, czego dowodem jest album „Leaves: The Colour of Falling”z 2015 roku. Następnie ich drogi na chwilę się rozeszły. Podczas przerwy w działalności zespołu, główni członkowie Efterklang założyli nową grupę o nazwie Liima, która wydała dwa albumy w 2016 i 2017 roku, a następnie powrócili do swojego głównego projektu z albumami „Altid Sammen” w 2019 roku i „Windflowers” z 2021 roku. Współpracując z B.O.X. i artystami, z którymi występowali na festiwalu PEOPLE w Berlinie, Efterklang rozpoczęło serię sesji studyjnych w całej Europie.

Ich efektem jest bogaty materiał, z którego trio stworzyło swój piąty album studyjny – wspomniany „Altid Sammen”. Następnie, z powodu pandemii COVID-19, trio było przez długi okres odizolowane, co zmusiło ich do samodzielnego tworzenia szóstego albumu studyjnego. „Windflowers” z 2021 roku pozwolił im ponownie odnowić kontakt ze sobą nawzajem, ale także z naturą, co miało ważny wpływ na jego ostateczny kształt.

Po wielkim sukcesie na Broadwayu,w nowojorskiej Carnegie Hall i paryskiej Olympii, ponad 600 koncertach na całym świecie, wspaniały musical ponowie w Polsce!

Wyjątkowe widowisko, przygotowane z okazji 100 rocznicy urodzin jednej z najwybitniejszych francuskich artystek – Edith Piaf.

Dwuczęściowy musical, w całość wykonany w języku francuskim przenosi widzów w niepowtarzalny klimat Paryża i Montmartre z czasów „La Vie En Rose”. Przedstawia życie i twórczość legendarnej paryskiej piosenkarki, od początków jej kariery, aż po największe sukcesy. W programie znalazło się 20 piosenek, w tym najsłynniejsze jak: „La Vie en Rose”, „Hymne a L’Amour”,„La Foule”, „Paris”, „L’Accordéoniste”, „Milord” i legendarnym „Non, Je ne Regrette Rien”.

W rolę Edith Piaf, wciela się francuska wokalista i aktorka Nathalie Lermitte, która wspaniale wykonuje utwory Piaf, podbijając serca jej fanów na całym świecie. Na scenie występuję z 4-osobowy zespołem, w bogatej oprawie wizualne, z niepublikowanymi zdjęciami Edit Piaf w tle.

Od chwili premiery Piaf! The Show obejrzało ponad milion widzów w 50 krajach! Musical wystawiono w najsłynniejszych salach koncertowych na świecie, na czele z nowojorską Carnegie Hall, czy paryską Olympią, wyprzedając je do ostatniego miejsca. Uhonorowany licznymi nagrodami ministra Kultury Francji, doczekał się nie tylko wydawnictwa płytowego i DVD ale również wersji symfonicznej. Musical jest jednym z najbardziej spektakularnych sukcesów francuskiej piosenki na świecie w ostatnich latach. W Polsce gościł już 4 razy, wyprzedając kilkakrotnie sale w Warszawie, Gdańsku, Szczecinie czy Poznaniu. Tym razem po raz pierwszy zawita do Rzeszowa, Bielska-Białej i Koszalina.

O spektaklu napisali:

Najlepszy spektakl o życiu Edith Piaf, jaki do tej pory stworzono! – Charles Dumont, legendary kompozytor Edith Piaf

Lermitte potrafi cudownie przywołać ducha Edith Piaf – New York Times

Lermitte śpiewa, że przechodzą nas ciarki – The Guardian

Prawdziwa uczta – Herald

Wspaniałe! – Broadway Blog

Zdumiewająca muzykalność – New York Theatre Guide

Trzykrotne owacje na stojąco na Broadwayu  – Timesquare Chronicles

Ona nie tylko jest wielką wokalistką i aktorką, która odgrywa role Piaf…
Ona jest jak Piaf na scenie – Alain Delon (aktor)

Znany ze swojego unikatowego podejścia do muzyki, Jaskułke śmiało podąża tam, gdzie serce i dłonie go prowadzą. W jego solowej twórczości, granice gatunków przestają istnieć, a brzmienia stają się mostem między muzycznymi krainami. W swoim muzycznym laboratorium Jaskułke kreuje dźwiękowe mikstury, łącząc to, co najlepsze w jazzowej improwizacji z mistycznym światem modern classical. Jego fortepianowe opowieści przenoszą słuchacza w podróż przez emocje i kontemplacje, tworząc klimat, który rezonuje w duszach i umysłach.

Muzyka wykonana przez Sławka Jaskułke jest przepełniona wewnętrzną harmonią i równowagą. To zasługa również nietuzinkowego miejsca, w którym odbył się koncert – świątyni buddyjskiej. W nagraniu słychać charakterystyczne dla twórczości artysty malowanie dźwiękiem i niezwykłą precyzję w budowaniu przekazu muzycznego. Każdy nawet najmniejszy detal i dźwięk ma ogromne znaczenie dla obrazu całości.

Jednak kluczem do zrozumienia jego twórczości nie jest tylko sam styl. Sławek Jaskułke jest również znany ze swojego charakterystycznego podejścia do gry na fortepianie, wykorzystując moderator jako narzędzie do tworzenia wyjątkowych brzmień. To właśnie ta technika nadaje jego dźwiękom niepowtarzalną głębię i teksturę, umożliwiając im przekazywanie emocji, których słowa często nie potrafią uchwycić.

Sławek Jaskułke to artysta, który wyznacza nowe ścieżki w muzyce, przekształcając dźwięki w emocje, a emocje w muzyczne opowieści. Jego twórczość stanowi most pomiędzy tradycją a nowoczesnością, pomiędzy dźwiękiem a ciszą. W jego dłoniach fortepian staje się magicznym narzędziem do odkrywania nieodkrytego, do wyrażania nieopowiedzianego.

Dianne Reeves, zdobywczyni pięciu prestiżowych nagród Grammy, to jedna z najwybitniejszych wokalistek jazzowych na globie. Jej niezwykłe umiejętności wokalne, zdolność do improwizacji oraz unikalne połączenie stylów jazzu i R&B zaowocowały trzema kolejnymi nagrodami Grammy dla Najlepszego Wykonawcy Wokalnego Jazzu, co stało się pierwszym takim przypadkiem w historii dowolnej kategorii wokalnej.

Reeves zagrała znaczącą rolę w filmie „Good Night, and Good Luck” George’a Clooneya, który zyskał aż sześć nominacji do Oscara. Za ścieżkę dźwiękową do tego filmu zdobyła kolejną nagrodę Grammy w kategorii Najlepszego Wykonawcy Wokalnego Jazzu.

Artystka nagrała i wystąpiła u boku Wyntona Marsalisa i Lincoln Center Jazz Orchestra. Ponadto współpracowała z Chicago Symphony Orchestra pod batutą Daniela Barenboima oraz była solistką z udziałem Sir Simona Rattle’a i Berlińskiej Filharmonii. Jej zasługi zaowocowały również pierwszym stanowiskiem Przewodniczącej ds. Kreatywności w Jazzie w Los Angeles Philharmonic, a także była pierwszym wokalistą, który wystąpił w renomowanej Walt Disney Concert Hall.

Współpracując z legendarnym producentem Arifem Mardinem (odpowiedzialnym m.in. za albumy Norah Jones czy Arethy Franklin), Reeves stworzyła nagradzany album „A Little Moonlight”. Album ten, prezentujący intymne standardy, zapewnił artystce uznanie Grammy i dał początek jej udanej trasie koncertowej. Jej świąteczna kolekcja, „Christmas Time is Here”, również zdobyła uznanie krytyków, a Ben Ratliff z The New York Times określił ją jako jedną z najlepszych jazzowych płyt świątecznych.

Ostatnie lata to intensywna działalność koncertowa Reeves na całym świecie, obejmująca różnorodne projekty, takie jak „Sing the Truth” – muzyczny hołd dla Niny Simone, gdzie występowała obok Lizz Wright i Angelique Kidjo. Artystka miała również zaszczyt wielokrotnie wystąpić w Białym Domu, uczestnicząc m.in. w kolacji państwowej dla prezydenta Obamy i prezydenta Chin oraz na Balu Gubernatorów.

Jej najnowsze dzieło, album zatytułowany „Beautiful Life”, to efekt współpracy z takimi artystami jak Gregory Porter, Robert Glasper, Lalah Hathaway i esperanza spalding. Wyprodukowany przez Terri Lyne Carrington, ten album przyniósł Reeves kolejną nagrodę Grammy dla Najlepszego Wykonawcy Wokalnego Jazzu w 2015 roku. Ponadto, artystka została uhonorowana tytułami doktora honoris causa przez Berklee College of Music i Juilliard School. W 2018 roku Narodowe Stowarzyszenie Sztuki przyznało jej tytuł Mistrza Jazzu, co stanowi najwyższe wyróżnienie przyznawane artystom jazzowym w Stanach Zjednoczonych.

Dianne Reeves wystąpi z następującym składem: 

• Dianne Reeves – vocal
• John Beasley – piano
• Romero Lubambo – guitar
• Reuben Rogers – bass
• Terreon Gully – drums