Kategoria: Muzyka klasyczna

Wyobraź sobie wieczór, który zaczyna się od niesamowitej atmosfery, wzbogaconej piękną muzyką, włoskim winem i niesamowitym widokiem na miasto. Koncert Lea Desandre w Cavatina Hall to wydarzenie, które przeniesie Cię w magiczny świat dźwięków, gdzie każdy moment jest starannie przygotowany z myślą o Tobie.

Oprócz niezapomnianego występu, czeka na Ciebie wyjątkowe before party, które uczyni ten wieczór jeszcze bardziej niezapomnianym. Zarezerwuj swoje miejsce już teraz i doświadcz wyjątkowej magii na żywo w Cavatina Hall!

Umiejętności sceniczne i muzykalność Lei otworzyły jej drzwi do najważniejszych międzynarodowych scen, takich jak Opéra de Paris, Salzburg Festspiele, Festival d’Aix-en-Provence, Zurich Opernhaus i Liceu Barcelona.

Jej niezwykła kariera będzie kontynuowana w sezonie 2023/24 z debiutami: Idamante Idomeneo w nowej produkcji w Grand Théâtre de Genève, tytułową rolą w Médée Charpentiera w Opéra de Paris, Ariodante Haendla podczas europejskiej trasy koncertowej oraz w Samsonie Rameau na festiwalu w Aix-en-Provence.

Lea odbędzie tournée po Europie latem 2024 roku z programami Vivaldi i Songs of Passion. Powróci do Car Negie Hall i Stanów Zjednoczonych, a także odbędzie trasę koncertową po Japonii i Europie, aby uczcić wydanie swojego najnowszego nagrania dla Erato/Warner, Idylle, duetu z Thomasem Dunfordem. Następnie wykona La Clemenza di Tito w wersji koncertowej na Festival d’Aix-en-Provence. 

Jej zamiłowanie do muzyki i tekstu sprawiło, że Lea Desandre często występuje na koncertach i recitalach w Wigmore Hall, Vienna Musikverein, Walt Disney Concert Hall, Philharmonie de Paris, Berliner Philharmoniker, Théâtre des Champs-Elysées, Mozarteum Salzburg, Sydney Opera House, Opéra de Bordeaux, Alice Tully Hall NYC, Tchaikovsky Concert Hall, Shanghai Symphony Hall i Opéra de Versailles.

Współpracowała z międzynarodowymi artystami, takimi jak Gustavo Dudamel, Sir John Eliot Gardiner, William Christie, Myung-Whun Chung, Raphaël Pichon, Adam Fischer, Joana Mallwitz, Carlo Rizzi i Cristian Macel aru, Manfred Honeck, Enrique Mazzola, Marc Minkowski, Emmanuelle Häim, Jordi Savall – Barrie Kosky, Chris tof Loy, Netia Jones, Thomas Jolly, Lotte de Beer, Jan Lawers, Blanca Li, Jossi Wieler i Jean-Yves Ruf.  

Lea Desandre studiowała u Sary Mingardo w Wenecji. W 2015 roku dołączyła do William Christie’s Jardin des Voix Academy, a w 2016 roku do Mozart Academy of the Festival Aix-en-Provence. Została mianowana „Revelation lyrique” na Victoires de la Musique Classique w 2017 roku i zdobyła nagrodę HSBC w 2018 roku.  Oprócz szkolenia jako piosenkarka, przez 12 lat ćwiczyła balet.  

Jej pierwsze nagranie, Amazone, zostało wydane w 2021 roku wyłącznie dla Erato Warner z Ensemble Jupiter pod dyrekcją Thomasa Dunforda i Cecilii Bartoli, z Véronique Gens i Williamem Christie jako gośćmi. Jej drugi album, Eternal Heaven, nagrany wraz z Thomasem Dunfordem, Iestynem Daviesem i Jupiterem, ukazał się jesienią 2022 roku. Jej trzeci album, Idylle, nagrany w duecie z Thomasem Dunfordem, ukazał się jesienią 2023 roku.

PROGRAM

• John Dowland : First Book of Songs or Ayres : “ Come again “
• John Dowland : Lachrimae, or Seven tears “Semper Dowland, semper dolens”
• John Dowland : First Book of Songs or Ayres : « Go crystal tears »
• John Dowland : “Frog galliard”
• John Dowland : First Book of Songs or Ayres : “Now, o now, I needs must part”
• John Dowland : Lachrimae, or Seven tears “Lachrimae antiquae”
• John Dowland : Second Book of Ayres : « Sorrow, stay »
• John Dowland : Lachrimae, or Seven tears “ The Earl of Essex galliard”
• John Dowland : Lachrimae Antiquae “Flow, my tears”
• John Dowland : Lachrimae, or Seven tears “King of Denmark’s Galliard”
• John Dowland : First Book of Songs or Ayres : « Can she excuse my wrongs? »

PRZERWA

• Henry Purcell : The Fairy Queen : “If love’s a sweet passion”
• Henry Purcell : Orpheus Britannicus : “Strike the viol”
• Henry Purcell : “O solitude, my sweetest choice”
• Henry Purcell : “An evening Hymn”
• Henry Purcell : The Fairy Queen : “Chaconne”
• Henry Purcell : The Fairy Queen : “O let me weep”
• Henry Purcell : The Fairy Queen : “Now the night is chased away”
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “Ouverture”
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “Ah Belinda”
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “Echo dance of the furies”
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “‘Thanks to these lonesome vales’
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “The Witche’s dance”
• Henry Purcell : Dido and Æneas : “When I am laid in earth”

Wysłuchanie tego wiekopomnego działa muzycznego uświetni nam w Cavatina Hall jubileusz 20-lecia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Dyrygent: 
Stanley Dodds

Wykonawcy:
Bielska Orkiestra Cavatina
Chór Filharmoników Katowickich
Iwona Hossa – sopran
Anna Radziejewska – mezzosopran
Rafał Bartmiński- tenor
Paweł Michalczuk – bas

Bielska Orkiestra Cavatina – powstała w 2023 roku w wyniku porozumienia władz miasta i Cavatina Hall. To ich 9 projekt artystyczny i dzisiaj także utwór z dziewiątką – IX symfonia Beethovena. Orkiestra realizuje koncerty, łącząc muzykę klasyczną z propozycjami wykraczającymi poza klasykę. Szukają w repertuarze muzyki utworów ambitnych, wymagających a jednocześnie dbając o popularyzację repertuaru, który zachwyci bielską publiczność. Kierownictwo artystyczne zespołu: Jacek Stolarczyk, Jacek Obstarczyk i Krzysztof Kokoszewski zawsze na pierwszym miejscu stawia pasję muzyczną i nienaganne wykonanie utworów. To zespół, w składzie którego występują najlepsi z najlepszych, doskonale rozumiejący muzykę i po prostu działających „na tych samych falach”. Wyróżnia ich pasja i doskonałość.

IX Symfonia d-moll op. 125 Ludwiga van Beethovena

To ostatnia ukończona w 1824 roku symfonia Beethovena i zarazem jedna z najsłynniejszych i najwybitniejszych dzieł muzyki poważnej. Znana także jako „Symfonia radości”. Popularna głównie dzięki finałowej kantacie do słów „Ody do radości” Friedricha von Schillera. Była pierwszą w historii symfonią wokalno-instrumentalną. Rękopis symfonii został wpisany w 2001 roku na listę UNESCO Pamięć Świata. Sprzedany za 2,1 mln funtów w 2003 roku na aukcji w Londynie, stał się jednym z najdroższych rękopisów na świecie. Po raz pierwszy IX Symfonia została wykonana publicznie 7 maja 1824 roku w Wiedniu. Jej premiera spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności. Beethoven, który z powodu całkowitej głuchoty nie był już w stanie dyrygować swoim dziełem, stał podczas koncertu za plecami dyrygenta, tyłem do publiczności. Nie mógł, zatem zauważyć burzliwych owacji po zakończeniu utworu. Według anegdoty przekazanej przez sekretarza kompozytora Antona Schindlera, podeszła do niego wówczas śpiewaczka Caroline Unger i odwróciła go w stronę publiczności, aby kompozytor mógł zobaczyć na własne oczy entuzjazm, który ogarnął publiczność po wykonaniu tego dzieła. Oczywiście, pomimo wielkiego premierowego sukcesu ówczesny świat muzyczny, krytycy wiedeńscy, kompozytorzy krytycznie ocenili tę symfonię. Felix Mendelssohn-Bartholdy stwierdził, że „jest to muzyka napisana na Wielki Wtorek przez pijanego”. Louis Spohr wyraził się o tym utworze bardzo krytycznie, stwierdził, że „chóralny finał jest monstrualny i pozbawiony smaku”. Krytycznie do tego działa odniosła się również po premierze w Londynie w kwietniu 1826 r. publiczność i krytyka londyńska a także „klapą” zakończyła się amerykańska premiera z 1846 roku w Nowym Yorku. Dopiero nowe, następne pokolenie muzyków i słuchaczy doceniło wartość i przełomową rolę ostatniego dzieła Beethovena. Wszelkie spory umilkły, gdy dzieło zostało poprowadzone przez Richarda Wagnera w 1842 w Dreźnie. Hector Berlioz stwierdził, że IX symfonia dała początek nowoczesnej muzyce. Pod wpływem monumentalnego brzmienia symfonii całe życie pozostawali Anton Bruckner i Gustav Mahler. Bedřich Smetana uznał IX symfonię za „boskie objawienie”, a Marcel Quinet nazwał ją „Marsylianką ludzkości”. Symfonia składa się tradycyjnie z czterech części, choć kompozytor zamienił ich kolejność przesuwając wolne adagio z tradycyjnie drugiej na trzecią pozycję: 

1. Allegro ma non troppo, un poco maestoso, 
2. Allegro vivace,
3. Adagio molto e cantabile – Andante moderato,
4. Presto – Allegro assai – Andante maestoso – Allegro energico, sempre ben marcato – Allegro ma non tanto – Prestissimo

W finale symfonii Beethoven wprowadził głosy wokalne wykorzystując słowa poematu Friedricha von Schillera „Oda do radości”. Aranżację fragmentu finału przyjęto w 1972 roku jako hymn Rady Europy, a w 1986 przyjęła ją, jako swój hymn Unia Europejska. 

W Bielsku-Białej to dzieło wykonane zostanie po raz drugi. 1 maja 2004 roku w dniu przyjęcia Polski do Unii Europejskiej mieszkańcy Bielska-Białej mogli w Sali Redutowej dawnego Hotelu „Pod Orłem” usłyszeć tę symfonię w wykonaniu młodzieżowej orkiestry symfonicznej składającej się z zaproszonych przez Andrzeja Kucybałę młodych muzyków z bielskiej i śląskich szkół muzycznych, młodych muzyków z Anglii, Niemiec, Słowacji, Czech, Szwecji, chóru Akademii Muzycznej w Katowicach i pochodzących ze Śląska młodych śpiewaków. 

Stanley Dodds

Stanley Chia-Ming Dodds urodził się w Kanadzie, dorastał w Australii, a obecnie mieszka w Berlinie, gdzie jest głównym dyrygentem Sinfonie Orchester Berlin.

Na skrzypcach i fortepianie zaczął grać w Adelajdzie w wieku czterech lat. Uczęszczał do Konserwatorium Brucknera i Liceum Muzycznego w Linzu, a następnie rozpoczął studia w Konserwatorium w Lucernie. Naukę gry na skrzypcach kontynuował w Akademii Karajana. W 1994 r. został przyjęty do orkiestry Berlińskich Filharmoników jako skrzypek. 

Dyrygenturę studiował w Australii, Szwajcarii i Niemczech. Jego najważniejszym mentorem był znany fiński profesor Jorma Panula, istotny wpływ na jego karierę dyrygencką mieli także główni dyrygenci Filharmonii Berlińskiej – Claudio Abbado, Sir Simon Rattle i Kirill Petrenko. Stanley Dodds jest również zaangażowany w edukację muzyczną i orkiestrową młodzieży. Pełni funkcje dyrektora artystycznego Państwowej Orkiestry Młodzieżowej Meklemburgii-Pomorza Przedniego i Festiwalu Orkiestr Młodzieżowych w Neubrandenburgu. W 2021 r. założył zespół ZeMu! Ensemble, który rok później zadebiutował na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Singapurze w 2022 r. premierą multimedialnego dzieła The Once and Future.

Jego nagrania utworów Wolfganga Rihma z muzykami Orkiestry Symfonicznej Radia Bawarskiego zostały nominowane w kategorii Dyrygent Roku w konkursie German Opus Classic Awards 2022. Inne ważne wykonania i nagrania to Koncert skrzypcowy Martóna Illésa z Patricią Kopatschinską i Orkiestrą Akademii Karajana, projekt Baltic Roots z Baibą Skride, premiera Alavò Vito Žuraja oraz dzieła Esy-Pekki Salonena z muzykami Filharmonii Berlińskiej. Poprowadził również orkiestry wykonujące wiele dzieł operowych. W 2016 r. dyrygował Australian World Orchestra w Operze w Sydney, złożoną ze znakomitych australijskich muzyków klasycznych z całego świata, w tym członków Filharmoników Berlińskich i Wiedeńskich, Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej i Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Podczas pandemii Stanley Dodds opracował i wyprodukował The Berlin Phil Series, jedenastoodcinkową serię cotygodniowych koncertów on-line dla Digital Concert Hall, w których wykonaniu wzięli udział członkowie Berliner Philharmoniker. Filharmonicy zagrali i tematycznie ułożyli programy, uzupełnione fragmentami z archiwum Digital Concert Hall.

Jako gościnny dyrygent występował m.in. z – Orkiestrą Symfoniczną w Vancouver, Staatskapelle Halle, Orkiestrą Symfoniczną w Hamburgu, Filharmonią w Sendai, Filharmonią w Neubrandenburgu, Pekińską Orkiestrą Symfoniczną, Melbourne Symphony Orchestra, Orchestre Philharmonique Luxembourg, Jena Philharmonic, zespołami Filharmoników Berlińskich, Karajan Academy Orchestra i Scharoun Ensemble Berlin. Występuje na najważniejszych festiwalach w Salzburgu i Baden-Baden, na Musikfest i MaerzMusik w Berlinie, na Musica Viva w Monachium i na Letnim Festiwalu w Meklemburgii-Pomorzu Przednim. 

Podczas wyjątkowego koncertu w Cavatina Hall, wystąpi Bruno de Sá – wybitny męski sopran, jeden z najrzadszych głosów. Artysta, który zadebiutował w São Paulo w 2015 roku, od 2019 roku zachwyca również europejską publiczność. Dzięki swojej wrażliwości i wirtuozerii zdobył uznanie zarówno krytyków, jak i słuchaczy. Towarzyszyć mu będzie Wrocławska Orkiestra Barokowa pod batutą Jarosława Thiela. Bruno de Sá nagrywa dla Warner Classics, a jego debiutancki album „Roma Travestita” ukazał się w 2022 roku, zdobywając szerokie uznanie.

Koncert otworzy Symfonia G-dur Hob. I:8 „Le soir” Josepha Haydna, a dokładnie jej pierwsze ogniwo. Jest to ósme dzieło tego gatunku w dorobku mistrza. Powstało w 1761 roku dla orkiestry księcia Paula II Antona Esterházyego jako część orkiestrowej trylogii – każda z trzech symfonii poświęcona była innej porze dnia. Motet Exsultate, jubilate KV 165/158a to dzieło autorstwa drugiego z klasyków wiedeńskich, Wolfganga Amadeusa Mozarta. Siedemnastoletni twórca napisał je w 1773 roku w Mediolanie z myślą o wykonaniu przez kastrata Venenzia Ruzziniego. Podczas koncertu zabrzmi późniejsza wersja kompozycji, przygotowana w Salzburgu w 1779 roku. Motet składa się z czterech cząstek. Otwiera go radosna część w szybkim tempie, po której następuje recytatyw i liryczne Andante. Najbardziej znanym ogniwem utworu jest jednak wieńczące całość wirtuozowskie Alleluja. Adagio i Fuga g-moll KV 404a na skrzypce, altówkę i wiolonczelę świadczą natomiast o fascynacji Mozarta twórczością Johanna Sebastiana Bacha. Podstawę drugiego ogniwa stanowi Fuga fis-moll BWV 883 autorstwa lipskiego kantora. Pełna melancholijnego wyrazu aria Betracht dies Herz und frage mich pochodzi z kantaty Grabmusik KV 42/35a napisanej w 1767 roku. W utworze tym zrozpaczona Dusza szuka pocieszenia po śmierci Chrystusa – przychodzi ono właśnie w tej arii, w której na to wołanie odpowiada Anioł. Dorobek działającego na przełomie XVIII i XIX wieku Luigiego Carusa, kapelmistrza katedry w Perugii, jest obecnie zdecydowanie mniej znany niż dzieła Haydna czy Mozarta. De Sá wykona arię In mezzo a mille affanni pochodzącą z opery Il Fanatico per la musica tego właśnie twórcy.

Domenico Cimarosa to kompozytor pamiętany przede wszystkim ze względu na swój niepospolity talent komediowy. Podczas październikowego koncertu usłyszymy jednak fragment jego mszy żałobnej – Preces meae, ogniwo pochodzące z Requiem g-moll z 1787 roku. Zabrzmią także dzieła Luigiego Cherubiniego, który przyszedł na świat we Florencji, lecz w młodości osiadł w Paryżu i to z tym miastem związany był przez całe swoje długie życie. Jednak opera seria (czyli poważna) Mesenzio, re d’Etruria powstała jeszcze w czasie pobytu artysty we Florencji, kiedy miał dwadzieścia dwa lata. De Sá wybrał z tego dzieła recytatyw No non cercar per ora i następującą po nim arię La gran vendetta ancora. Funkcję intermezza pomiędzy ogniwami wokalnymi pełnić będzie delikatne, liryczne i śpiewne Andante z Symfonii D-dur KV 95/73n Mozarta. Chociaż Felice Alessandri – jeszcze inny kompozytor przywoływany podczas koncertu – żył tylko pół wieku, to odbywał intensywne podróże po całej Europie. Przyszedł na świat w Rzymie, ale pracował też w Berlinie, Londynie, Paryżu, Sankt Petersburgu czy Turynie. W jego bogatym dorobku znalazło się ponad trzydzieści oper. De Sá zaśpiewa arię Se possono tanto due luci luci vezzose pochodzącą z opery Alessandro nell’Indie. Nastrojowa Uwertura z L’isle déserte zaś, to dzieło kompozytora, skrzypka i dyrygenta Franza Josepha Becka, którego muzyka cieszyła się dużą popularnością we Francji, gdzie mieszkał i tworzył. Zamknięciem tego przebogatego w kontrasty emocjonalne programu stanie się wykonanie recytatywu Voi sacre piante i arii Deh! soccori o padre z opery Andromeda. Jej autorem jest niemiecki twórca Johann Friedrich Reichardt.

Program:
J. Haydn Symfonia G-dur Hob. I:8 „Le soir”: I. Allegro molto
W.A. Mozart 
Exsultate, jubilate KV 165/158a (wersja salzburska, 1779)
Adagio i Fuga g-moll KV 404a (fuga wg Fugi fis-moll BWV 883 J.S. Bacha)
Betracht dies Herz und frage mich – aria z kantaty Grabmusik KV 42/35a
L. Caruso In mezzo a mille affanni – aria z opery Il Fanatico per la musica
***
D. Cimarosa Preces meae z Requiem g-moll
L. Cherubini No non cercar per ora oraz La gran vendetta ancora – recytatyw i aria z opery Mesenzio, re d’Etruria
W.A. Mozart Symfonia D-dur KV 95/73n: II. Andante  
F. Alessandri Se possono tanto due luci luci vezzose – aria z opery Alessandro nell’Indie
F.I. Beck Uwertura do opery L’isle déserte
J.F. Reichardt Voi sacre piante oraz Deh! soccori o padre – recytatyw i aria z opery Andromeda

Wykonawcy:

Jarosław Thiel – wiolonczela, prowadzenie
Bruno de Sá – sopran
Wrocławska Orkiestra Barokowa

Czas trwania:
120 minut

Symfonia czterech stron świata to kompozycja wywodząca się formalnie wprost z tradycji symfonicznej; zachowująca formę i rozmach romantycznej symfonii. Jej muzyczne spektrum zostało poszerzone o przestrzeń na improwizację, obsada została rozbudowana również o sekcję rytmiczną, usłyszymy w niej również instrumenty ludowe z czterech stron świata.

Utwór stanowi muzyczne podsumowanie dotychczasowej drogi muzycznej autora; niezwykle intensywnej podróży przez różnorodne muzyczne światy, podczas której zwiedził kilkadziesiąt krajów,
koncertując z autorskimi projektami muzycznymi niemal na wszystkich kontynentach.

Stylistyka kompozycji stanowi o niezwykle szerokim horyzoncie muzycznym utworu; usłyszymy inspiracje klasycznym kanonem wielkich form symfonicznych epoki romantyzmu, jak i nawiązania do współczesnej muzyki filmowej. Nie zabraknie również swobody jazzowej improwizacji.

Każda z części utworu dedykowana jest jednemu z kierunków muzycznych poszukiwań.

OBSADA
Stanisław Słowiński – kompozytor, dyrygent

Goście specjalni:
Apelles Carod – Requesens [Hiszpania / Katalonia] – skrzypce
Joanna Słowińska – śpiew
Wassim Ibrahim [Syria]- oud, śpiew
Grzech Piotrowski – saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Dominik Wania – fortepian
Ablaye Badji [Senegal] – kora, śpiew
Joachim Mendel – Rhodes Piano, lira korbowa

Stanisław Słowiński Quintet
Combo jazzowe złożone z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej. Instrumentaliści o bogatym portfolio; laureaci międzynarodowych konkursów i plebiscytów; wielokrotnie angażowani w projekty z udziałem artystów o międzynarodowej renomie; m.in.: Tomasz Stańko, Hadrien Feraud, Marcin Wasilewski, Leszek Możdżer, Greg Osby, Daniel Bjarnason, Diego Navarro, Adam Bałdych, Zbigniew Namysłowski.

Stanisław Słowiński – skrzypce, skrzypce współczesne pięciostrunowe
Zbyszek Szwajdych – trąbka 
Franciszek Raczkowski – fortepian
Szymon Frankowski – kontrabas
Dawid Fortuna – perkusja

InfraArt Chamber Orchestra
Orkiestra powstała pod egidą agencji artystycznej i wydawnictwa InfraArt. Mimo niespełna trzech lat działalności orkiestra na swoim koncie szereg znakomicie przyjętych koncertów; m.in.: kilkukrotnie w sali S1 ICE Kraków, Sali Senatorskiej Zamku Królewskiego na Wawelu, Sali koncertowej NOSPR w Katowicach, czy w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

W skład orkiestry wchodzą wyróżniający się absolwenci i dyplomanci najlepszych europejskich uczelni muzycznych; m.in. Krakowskiej Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego, Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie czy University of Music and Performing Arts w Wiedniu.

WYKONAWCY:

Bielska Orkiestra Cavatina
Camerata Silesia
Jacek Obstarczyk – dyrygent
Anna Szostak – dyrygentka

PROGRAM:

Antonio Vivaldi – Gloria RV 589
Josef Suk – Medytacja na staroczeskim chorale „Święty Wacław” Op. 35a
Pēteris Vasks – The Fruit of Silence
Arvo Pärt – The Deer’s Cry
Ola Gjeilo – Song of the Universal

Bielska Orkiestra Cavatina to zespół orkiestrowy działający w Bielsku-Białej od września 2023 roku, który w zależności od potrzeb programowych występuje w składzie zespołu barokowego, XIX-wiecznej orkiestry smyczkowej czy też klasycznej orkiestry symfonicznej. Zawsze jednak zachwyca najwyższym poziomem artystycznym, pasją i szacunkiem do dzieła, które wykonuje. Dzięki udanej współpracy władz miasta, Bielskiego Centrum Kultury i Cavatina Hall udało się w Bielsku-Białej stworzyć orkiestrę uniwersalną, zawsze gotową podjąć się najpoważniejszych wyzwań artystycznych z zachowaniem tego, co w muzyce najcenniejsze – miłości do niej, szacunku do wykonywanego dzieła muzycznego i pasji wykonawczej. Słuchając gry muzyków, musimy, tak jak oni, poddać się im bez granic i zanurzyć całkowicie w dźwiękach, które płyną z estrady. Kierownictwo artystyczne zespołu tworzą: Jacek Stolarczyk, Krzysztof Kokoszewski i Jacek Obstarczyk pełniący dzisiaj rolę dyrygenta.

Zespół Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia” to czołowa w Polsce kameralna grupa śpiewacza utworzona w 1990 r. przez kierującą zespołem do dziś dyrygentkę Annę Szostak. 

Zespół ceniony jest przede wszystkim za perfekcyjne wykonania muzyki współczesnej. Dokonuje prawykonań, świetnie odnajduje się także w interpretacjach muzyki dawnej. 

W ciągu ponad 30 lat działalności Camerata Silesia zdobyła międzynarodową renomę występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy i Azji. Zespół regularnie bierze udział w najważniejszych międzynarodowych festiwalach muzycznych w Polsce, będąc gościem m.in. Warszawskiej Jesieni, Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena czy festiwali takich jak Chopin i jego Europa.

Chór był również zapraszany na ważne festiwale zagraniczne: m.in. Sommerfestspiele
w Bregenz, ISCM World Music Days w Wiedniu i we Wrocławiu, Musikfestival Landschaft Westfalen w Münster czy Sounds New Contemporary Music Festival w Canterbury.

Camerata Silesia współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami, solistami, instrumentalistami i orkiestrami na świecie. Spośród tych ostatnich można wymienić zespoły tej rangi, co Wiener Symphoniker, London Philharmonic Orchestra czy Narodowa Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach, a także Sinfonia Varsovia. 

Poziom pracy chóru docenił szczególnie Krzysztof Penderecki – Camerata Silesia wielokrotnie współwykonywała pod batutą samego kompozytora jego Pasję Łukaszową, Polskie Requiem i Siedem bram Jerozolimy, a podczas Warszawskiej Jesieni uczestniczyła w wykonaniu Canticum Canticorum. W 2012 zespół został zaproszony do udziału w przedstawieniach
i nagraniach na DVD scenicznej wersji Pasji wg św. Łukasza Pendereckiego w reżyserii Grzegorza Jarzyny. W 2017 roku chór wykonywał to samo dzieło w Londynie razem z London Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Vladimira Jurowskiego. 

Zespół ma w dorobku już ponad pięćdziesiąt płyt. Pięć autorskich albumów chóru nagrane pod dyrekcją Anny Szostak-Myrczek uzyskały Nagrodę Muzyczną „Fryderyk” – w latach 1997, 2020, 2021, 2022 i 2023. Kilkanaście płyt chóru było do niej nominowanych. „Fryderykami” nagradzane były też przedsięwzięcia, przy których Camerata współpracowała: monograficzna płyta z utworami Pawła Szymańskiego z 1997 roku oraz box „100 na 100” dokumentujący sto lat muzyki polskiej wyróżniony w 2020 roku aż dwiema statuetkami. 

Zespół został objęty patronatem Miasta Katowice w 2004 roku, a także podjął stałą współpracę z NOSPR, której siedziba stała się stałym miejscem koncertowania Cameraty Silesii.

Od 2024 roku Zespół Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia” jest Instytucją Kultury Miasta Katowice współprowadzoną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

DYRYGENCI:

Jacek Obstarczyk – dyrygent 

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat pod okiem swojego ojca. Po ukończeniu Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. w Bielsku – Białej kontynuował swoją edukację na Akademii Muzycznej w Katowicach, a następnie w Universität für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu. Jako pianista oraz kompozytor jest laureatem wielu nagród ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów muzycznych. W roku 2012 zdobył trzecie miejsce na konkursie Transatlantyk Instant Composition Contest, a dwa lata później, wraz z zespołem The ThreeX, otrzymał Grand Prix oraz złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Osace (Japonia). W roli dyrygenta współpracuje między innymi z Bielską Orkiestrą Kameralną i ma na swoim koncie liczne występy w kraju i za granicą. Oprócz muzyki klasycznej zajmuje się również wieloma innymi gatunkami muzycznymi, takimi jak jazz, gospel, soul, pop. Jest członkiem i współtwórcą zespołu The ThreeX. Występował w większości krajów Europy, jak również w Stanach Zjednoczonych, Argentynie, Chile, Japonii, Chinach, Indiach oraz Australii. W swoim dorobku posiada pięć albumów studyjnych: Das Kleine Wien Trio – 1, The ThreeX – Unchained, Rebelión, Zoltán Kiss/Jacek Obstarczyk – Non Stop, The ThreeX – Playground oraz album DVD The ThreeX – Mindbowing. Jest współtwórcą Festiwalu Muzyki Crossover w Bielsku Białej. W 2017 roku, wraz z zespołem The ThreeX, otrzymał nagrodę prezydenta miasta Bielska-Białej w dziedzinie kultury i sztuki IKAR 2017.

Anna Szostak – dyrygentka

Dyrygent, pedagog, profesor sztuki w dyscyplinie sztuki muzyczne. Jest absolwentką Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego. Z uczelnią tą związana jest do dzisiaj. Odbyła studia podyplomowe w zakresie dyrygentury chóralnej i emisji głosu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Stworzyła i prowadziła kilka zespołów wokalnych, z którymi zdobywała nagrody na festiwalach polskich i zagranicznych. Największe uznanie zyskała jako dyrygent Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia”, który prowadzi nieprzerwanie od jego założenia w 1990 roku. Zespół ten, składający się z solistów wokalistów, prowadzi aktywną działalność koncertową, wykonując pod jej kierunkiem zarówno utwory wokalne a cappella, jak i wokalno-instrumentalne, często z udziałem wybitnych solistów, zespołów i orkiestr. Poprowadziła od pulpitu dyrygenckiego ponad 300 prawykonań utworów polskich twórców współczesnych. Dyrygowała również prawykonaniami utworów powstałych przed wiekami i odkrytych współcześnie. Dyrygowała koncertami chóralnymi jak i wokalno-instrumentalnymi na najważniejszych międzynarodowych festiwalach. Przygotowany przez nią zespół występował z wieloma renomowanymi orkiestrami, m.in. Wiener Symphoniker, London Philharmonic Orchestra, a także z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach czy Sinfonią Varsovią. W swoim dorobku Anna Szostak ma ponad 60 wydawnictw fonograficznych. Nagrywane pod jej dyrekcją i zgodnie z jej koncepcją płyty Cameraty honorowane są prestiżowymi wyróżnieniami – pięć z nich uzyskało „Fryderyka”, a kilkanaście było do niego nominowanych. Została uhonorowana także Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodą Artystyczną Marszałka Województwa Śląskiego, a także uzyskała Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 

PROGRAM:

Antonio Vivaldi – Gloria RV 589 – dyrygent Jacek Obstaczyk

Antonio Lucio Vivaldi (1678-1741) zwany Il Prete Rosso (pol. „Rudy Ksiądz”) – włoski kompozytor i skrzypek uznawany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów epoki baroku. W wieku 25 lat otrzymał święcenia kapłańskie. Pół roku później, we wrześniu 1703 roku, rozpoczął pracę jako nauczyciel gry na skrzypcach w sierocińcu dla dziewcząt Ospedale della Pietà, dla którego komponował do końca życia. To właśnie dla dziewczęcej orkiestry smyczkowej tego schroniska dla ubogich i bezdomnych dziewcząt skomponował najsłynniejszy dzisiaj cykl czterech koncertów skrzypcowych zatytułowanych „Cztery pory roku”. Trzy „Glorie” (RV 588, 589 i 560) skomponowane zostały dla żeńskiego chóru w della Pieta najprawdopodobniej pomiędzy rokiem 1714 – 1719.  Ta najbardziej znana i uznawana za najpiękniejszą i najbardziej doskonałą, rozpoczyna nasz dzisiejszy koncert. Potocznie nazywana „Glorią Vivaldiego” ze względu na dużą popularność i skład wykonawczy – orkiestrę kameralną i chór. Gloria RV 589 jest bardziej wyrafinowana i bardziej oryginalna niż jej poprzedniczka, Gloria in excelsis Deo, napisana na chór solo. Partytura Glorii RV 560 niestety zaginęła. 

Części Glorii – korekta

1. Gloria in excelsis Deo (chór)
2. Et in terra pax (chór)
3. Laudamus te (soprany I i II)
4. Gratias agimus tibi (chór)
5. Propter magnam gloriam (chór)
6. Domine Deus, Rex coelestis (sopran)
7. Domine, Fili unigenite (chór)
8. Domine Deus, Agnus Dei (alt i chór)
9. Qui tollis peccata mundi (chór)
10. Qui sedes ad dexteram Patris (alt)
11. Quoniam tu solus sanctus (chór)
12. Cum Sancto Spiritu (chór)

Czas trwania: 32 min

Przerwa

Josef Suk – Medytacje na staroczeskim chorale „Święty Wacław” op. 35 a – dyrygent Jacek Obstarczyk

Josef Suk (1874-1935) czeski kompozytor i znakomity skrzypek. Był uczniem i zięciem Antonína Dvořáka. Studiował w konserwatorium w Pradze, m.in. grę na skrzypcach pod okiem Antonína Bennewitza i kompozycję u Antonína Dvořáka. W roku 1922 został w nim profesorem kompozycji, a w roku 1924 jego rektorem. Medytacje na orkiestrę smyczkową to utwór skomponowany najprawdopodobniej w 1914 roku, w którym kompozytor zawarł motywy zaczerpnięte ze staroczeskiego chorału opiewającego życie i męczeńską śmierć Świętego Wacława, patrona Czech. To wzruszający utwór pełen melancholii, ale także dramatyzmu. Utwór ten występuje także w wersji na kwartet smyczkowy.

Czas trawa 7:30 min. 

Peteris Vasks – The Fruit of Silence – dyrygentka – Anna Szostak

Peteris Vasks (1946) – łotewski kompozytor zafascynowany skalami modalnymi (durowe skale kościelne) i motywiką łotewskiej muzyki ludowej. Tworzy muzykę niezwykle ekspresyjną i programową. W swych kompozycjach stara się wyrazić sprzeciw wobec niszczeniu przyrody i zaniku tradycyjnych wartości etycznych we współczesnym, otaczającym nas świecie. Właśnie ten utwór, The Fruit of Silence (Owoc ciszy) na orkiestrę smyczkową, stanowi najlepszy przykład jego twórczości.  

Czas trwania: 4:50 min.

Arvo Pärt – The Deer’s Cry – dyrygentka Anna Szostak

Arvo Pärt (1935) – kompozytor estoński. Jego twórczość nawiązuje do praktyk medytacyjno- ascetycznych mnichów ze Świętej Góry Atos (wspólnota mnichów prawosławnych z Góry Athos na greckim półwyspie Athos). Jak sam mówi o swojej twórczości „ma ona więcej wspólnego z wielowiekową tradycją chorału gregoriańskiego i polifonią renesansową, niż z twórczością współczesnych minimalistów”. Utwór, który usłyszymy, The Deer’s Cry (Krzyk jeleni), jest tego spojrzenia na muzykę najlepszym przykładem. Prosta harmonia utrzymana w renesansowym stylu i polifoniczny dialog głosów jest podobny w swym wyrazie do wielogłosowego śpiewu cerkiewnego. 

Czas trwania 4:20 min.

Ola Gjeilo – Song of the Universal – dyrygentka – Anna Szostak

Ola Gjeilo (1978) – norweski pianista i kompozytor. Głównie komponuje muzykę chóralną i fortepianową, ale w jego twórczości znajdziemy także utwory na orkiestrę symfoniczną. W 2012 roku jego album z muzyką chóralną „Northem Lights” został wyróżniony w kategorii wokalna muzyka klasyczna przez iTunes, jako album roku. „Song of the Universal”, który zakończy dzisiejszy koncert, to właśnie typowy przykład twórczości Ola Gjeilo. Chór, orkiestra smyczkowa i fortepian, starają się opowiedzieć nam dźwiękami o zamglonych mrocznych pejzażach górskich, a także opisać słoneczne chwile po długiej polarnej nocy, ale przede wszystkim zachwycać i opowiadać o uniwersalnej piękności, jaką jest otaczająca nas przyroda.

Czas trwania: 10:20

Program opracował Andrzej Kucybała

Kilar | Glass

Co łączy autora słynnego walca z Trędowatej i Philipa Glassa, mistrza amerykańskiego minimalizmu? Obaj łączyli sukcesy w dziedzinie muzyki filmowej ze znakomitymi utworami koncertowymi, obaj pozostawali pod wpływem legendarnej paryskiej nauczycielki, Nadii Boulanger. Obaj także skomponowali muzykę do filmów opartych na historii hrabiego Draculi!

Koncert Kilar | Glass to połączenie tego, co w twórczości obu kompozytorów najlepsze: przejrzystej wizji, oryginalnego i rozpoznawalnego stylu oraz pamiętnych melodii związanych z takimi tytułami jak Dracula Francisa Forda Coppoli czy oscarowe Godziny. W programie koncertu znajdą się nie tylko najbardziej znane filmowe tematy (także z filmów Portret damy oraz Trędowata), lecz także smyczkowa, żywiołowa Orawa Wojciecha Kilara oraz utwory z wiodącą rolą fortepianu, w tym również autorskie kompozycje solisty koncertu, Aleksandra Dębicza.

Kilar | Glass to oryginalny projekt Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, który zabrzmiał już między innymi na Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie, na festiwalu Fimucité na Teneryfie, a nawet w Nowym Jorku (gdzie podczas zeszłorocznego koncertu był obecny sam Philip Glass). Sinfonietta Cracovia wystąpi pod batutą swojej pierwszej dyrygentki i dyrektorki artystycznej, Katarzyny Tomali-Jedynak, prezentując pełnię swojego smyczkowego brzmienia w repertuarze z pogranicza muzyki nowej i filmowej. 

Aleksander Dębicz jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich pianistów oraz kompozytorem. Punktem wyjścia dla działalności artystycznej Aleksandra Dębicza jest improwizacja oraz autorska muzyka, którą często łączy z repertuarem klasycznych mistrzów. W jego twórczości od lat przejawia zamiłowanie do sztuki filmowej i to właśnie w tym kierunku kompozytorskim obecnie podąża.

W 2015 roku na debiutanckiej płycie „Cinematic Piano” (Warner Classics) wydał cykl 12 własnych kompozycji inspirowanych sztuką filmową. Od tego czasu skomponował muzykę do filmów, słuchowisk i przedstawień teatralnych, nawiązując m. in. współpracę z Teatrem Polskim w Warszawie. Za muzykę do słuchowiska Polskiego Radia „Anna Karenina” w reż. Katarzyny Michałkiewicz otrzymał nagrodę na festiwalu Dwa Teatry 2019.

W 2018 roku ukazał się trzeci album artysty – „Invention” (Warner Classics). Dębicz zaprezentował na nim swoją interpretację kompletu Inwencji i Sinfonii J. S. Bacha oraz autorskie kompozycje inspirowane Bachem i muzyką hip-hopową. Płyta została nominowana do Fryderyka 2019 i zebrała szereg bardzo entuzjastycznych recenzji. W kwietniu 2019 roku wydany został nowy utwór Aleksandra Dębicza „The Union”, skomponowany z okazji 15. rocznicy wejścia Polski do Unii Europejskiej. W tym samym roku artysta skomponował utwór „PasaCatedral” na gitarę koncertującą, obój, fortepian i smyczki na zamówienie festiwalu Akademia Gitary. Kompozycja ta została wykonana w najstarszych polskich katedrach – w Gnieźnie, Kołobrzegu i Poznaniu. Solistą był wówczas wybitny gitarzysta Łukasz Kuropaczewski. W 2020 roku Aleksander Dębicz skomponował utwór „Victoria 1920” na uroczystość upamiętniającą rocznicę Bitwy Warszawskiej.

Dębicz współtworzy duety z wybitnymi muzykami, z którymi opracował już kilka oryginalnych programów, opartych na muzyce klasycznej i improwizacji. Z wiolonczelistą Marcinem Zdunikiem nagrał m.in. znakomicie przyjęty dwupłytowy album „Bach Stories” (Warner Classics), nominowany do Fryderyka 2018. Z saksofonistą Szymonem Nidzworskim skomponował i nagrał muzykę do filmu „Dotknięcie” w reż. Katarzyny Michałkiewicz. 

W 2021 roku ukazał się czwarty album Dębicza „Adela” z własnymi kompozycjami i aranżacjami (Warner Classics), który artysta nagrał w duecie z gitarzystą Łukaszem Kuropaczewskim i z gościnnym udziałem kontratenora Jakuba Józefa Orlińskiego. W tym samym roku Dębicz w duecie z Marcinem Zdunikiem nagrał singiel z ich autorskim opracowaniem „Jauchzet, frohlocket” z Oratorium na Boże Narodzenie J. S. Bacha. Pojawił się też w roli aranżera i pianisty na płycie Szymona Komasy z piosenkami Kabaretu Starszych Panów.

Największym, jak dotąd, autorskim przedsięwzięciem artysty jest jego najnowszy album „Sideways” (2022), na który Dębicz skomponował utwory na większe składy instrumentalne: m.in. z kwintetem dętym i orkiestrą smyczkową. Znalazły się na nim również oryginalne interpretacje dwóch klasycznych dzieł Bacha i Gershwina.

‍Aleksander Dębicz jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Elżbiety Tarnawskiej. Koncertuje w Polsce i za granicą (m.in. Niemcy, Francja, Stany Zjednoczone, Rumunia, Włochy, Austria, Turcja), prezentując publiczności zarówno własną muzykę, improwizacje, jak i interpretacje muzyki klasycznej oraz nowej. W 2022 roku wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod dyr. Michała Klauzy prawykonywał dedykowaną mu Symfonię koncertującą Macieja Małeckiego. W tym samym roku artysta debiutował na prestiżowych i zupełnie różnych festiwalach muzycznych – Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju (w duecie z Marcinem Zdunikiem) oraz na festiwalu Męskie Granie (w duecie z Jakubem Józefem Orlińskim).

‍Aleksander Dębicz w trakcie swojej kariery zdobył wiele nagród, m.in. w 2013 roku zwyciężył w Transatlantyk Instant Composition Contest, jedynym na świecie konkursie symultanicznej improwizacji do filmu. W 2022 roku wygrał międzynarodowy konkurs Bridgerton Scoring Competition, organizowany przez firmę Spitfire Audio. Jego muzyka do fragmentu serialu Netflixa „Bridgertonowie” została uznana za najlepszą spośród zgłoszonych 4 tys.  Kompozycje oceniał Kris Bowers – autor oryginalnej muzyki do „Bridgertonów” – oraz zespół Spitfire Audio. Dębicz Od 2024 Dębicz nagrywa dla międzynarodowej wytwórni Warner Classics & Erato, z którą podpisał ekskluzywny kontrakt.

Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia to jeden z wiodących zespołów kameralnych w Polsce. Specyfikę Orkiestry definiuje jej wszechstronność wykonawcza, precyzja i elastyczność, które z powodzeniem przenosi na skład symfoniczny. Sinfonietta Cracovia jest ceniona za wykonania muzyki współczesnej w różnych odmianach (od awangardowej po filmową). Poszukując nowych form, angażuje się w liczne przedsięwzięcia promujące muzykę nową i twórczość kompozytorów polskich. Słynie z interpretacji dzieł Krzysztofa Pendereckiego, mentora i patrona wielu przedsięwzięć Orkiestry.

Katarzyna Tomala-Jedynak. Absolwentka dyrygentury symfoniczno-operowej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego (2013) oraz studiów podyplomowych z zakresu zarządzania placówkami kultury na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu (2019). Umiejętności dyrygenckie doskonaliła podczas kursów mistrzowskich prowadzonych przez Jina Wanga, Jormę Panulę, Sian Edwards, Marka Herona, Tadeusza Strugałę, Gabriela Chmurę oraz Rafała Delektę. Jej repertuar obejmuje zarówno muzykę symfoniczną, kameralną, operową, operetkową, baletową, jak i filmową czy musicalową.

Program:

Philip Glass – Suita z filmu Godziny
Philip Glass – Suita z filmu Dracula
Wojciech Kilar – Orawa
Wojciech Kilar – Certain Light z filmu Portret Damy
Wojciech Kilar – The Brides z filmu Bram Stoker’s Dracula
Wojciech Kilar – Ricordanza
Wojciech Kilar – Walc z filmu Trędowata 
Alek Dębicz – Sideways
Alek Dębicz – Toccata

Wykonawcy:

Alek Dębicz – fortepian
Katarzyna Tomala-Jedynak – dyrygentka
Sinfonietta Cracovia